توکن در دنیای فناوری اطلاعات و همچنین در حوزه‌ی رمزارزها مفاهیم مختلفی دارد. به طور کلی، توکن به نشانه‌ای اطلاق می‌شود که در ازای چیزی صادر یا مبادله می‌شود و به شکل دیجیتالی یک دارایی، یک مجوز، یک هویت یا یک واحد ارزش را به دارنده‌ی خود نمایندگی می‌کند.
توکن یک واحد دیجیتالی با ارزش است که بر روی یک بلاک چین ذخیره می‌شود. توکن‌ها می‌توانند دارای کاربردهای مختلفی باشند، از جمله:
ارزش ذخیره: توکن‌ها می‌توانند به عنوان یک شکل از ذخیره ارزش استفاده شوند، مانند بیت کوین یا اتریوم.
ابزار پرداخت: توکن‌ها می‌توانند به عنوان یک ابزار پرداخت برای خرید کالاها و خدمات استفاده شوند.
ضمانت نامه: توکن‌ها می‌توانند به عنوان یک ضمانت نامه برای دسترسی به محصولات یا خدمات استفاده شوند.
سهم: توکن‌ها می‌توانند به عنوان یک سهم در یک شرکت یا پروژه استفاده شوند.
توکن‌ها معمولاً بر روی یک بلاک چین عمومی مانند اتریوم یا بایننس اسمارت چین ایجاد می‌شوند. این بدان معناست که هر کسی می‌تواند توکن‌های جدیدی ایجاد کند یا توکن‌های موجود را خریداری یا بفروشد.
توکن‌ها یک فناوری نوظهور هستند که کاربردهای بالقوه زیادی دارند. با افزایش محبوبیت ارزهای دیجیتال و بلاک چین، انتظار می‌رود که توکن‌ها نیز کاربردهای بیشتری پیدا کنند.
ICO چیست؟
ICO مخفف Initial Coin Offering است و به معنای عرضه اولیه سکه است. ICO یک روش برای جمع‌آوری سرمایه برای پروژه‌های مرتبط با بلاک چین و ارزهای دیجیتال است. در این فرآیند، تیم توسعه یک پروژه، توکن‌هایی را بر بستر یک بلاک چین ایجاد و آنها را به قیمتی کم به حامیان اولیه خود می‌فروشد. این فاز سرمایه‌گذاری جمعی است؛ پروژه، پول کافی برای تبدیل ایده به واقعیت را کسب کرده و سرمایه‌گذاران نیز در صورت موفقیت طرح، مزایایی به دست می‌آورند.
ICOها معمولاً بر روی بلاک چین‌های عمومی مانند اتریوم یا بایننس اسمارت چین انجام می‌شوند. این بدان معناست که هر کسی می‌تواند توکن‌های جدیدی را ایجاد کند یا توکن‌های موجود را خریداری یا بفروشد.
ICOها می‌توانند برای انواع مختلفی از پروژه‌ها استفاده شوند، از جمله:
پروژه‌های ارزهای دیجیتال جدید
پروژه‌های بلاک چینی جدید
پروژه‌های غیرمتمرکز جدید
پروژه‌های تجاری جدید
ICOها مزایای زیادی برای پروژه‌های بلاک چینی دارند. این مزایا عبارتند از:
سرعت بالا: ICOها می‌توانند به سرعت و به راحتی سرمایه مورد نیاز یک پروژه را تأمین کنند.
دسترسی گسترده: ICOها به سرمایه‌گذاران سراسر جهان دسترسی می‌دهند.
هزینه کم: ICOها نسبت به سایر روش‌های تأمین سرمایه، هزینه کمتری دارند.
با این حال، ICOها نیز خطراتی دارند. این خطرات عبارتند از:
ریسک کلاهبرداری: برخی از ICOها کلاهبرداری هستند و سرمایه‌گذاران را از دست می‌دهند.
عدم شفافیت: برخی از ICOها شفافیت کافی ندارند و سرمایه‌گذاران نمی‌دانند که سرمایه‌شان را کجا سرمایه‌گذاری می‌کنند.
نوسانات قیمت: قیمت توکن‌های ICO معمولاً نوسان زیادی دارد.
سرمایه‌گذاران قبل از سرمایه‌گذاری در یک ICO باید تحقیقات کافی انجام دهند تا از کلاهبرداری و سایر خطرات احتمالی آگاه باشند.
در اینجا برخی از نکات برای سرمایه‌گذاری در ICOها آورده شده است:
تحقیقات خود را انجام دهید: قبل از سرمایه‌گذاری در یک ICO، تحقیقات کاملی در مورد پروژه انجام دهید. این شامل بررسی تیم توسعه، فناوری مورد استفاده و برنامه‌های آینده پروژه است.
به ریسک‌های احتمالی توجه کنید: ICOها خطراتی دارند، بنابراین قبل از سرمایه‌گذاری، ریسک‌های احتمالی را در نظر بگیرید.
فقط سرمایه‌ای را که می‌توانید از دست بدهید، سرمایه‌گذاری کنید: ICOها یک سرمایه‌گذاری پرریسک هستند، بنابراین فقط سرمایه‌ای را سرمایه‌گذاری کنید که می‌توانید از دست دادن آن را تحمل کنید.
با توجه به خطرات احتمالی، سرمایه‌گذاری در ICOها باید با احتیاط انجام شود. سرمایه‌گذاران باید قبل از سرمایه‌گذاری در یک ICO، تحقیقات کاملی انجام دهند و ریسک‌های احتمالی را در نظر بگیرند.
یک توکن چگونه ارزش ایجاد می‌کند؟
ارزش یک توکن توسط عوامل مختلفی تعیین می‌شود، از جمله:
کاربرد توکن: هر چه کاربرد یک توکن بیشتر باشد، ارزش آن نیز بیشتر خواهد بود. به عنوان مثال، توکن‌های کاربردی که برای دسترسی به یک محصول یا خدمات خاص استفاده می‌شوند، ارزش بیشتری نسبت به توکن‌های بدون کاربرد دارند.
تقاضا برای توکن: هر چه تقاضا برای یک توکن بیشتر باشد، ارزش آن نیز بیشتر خواهد بود. تقاضا برای یک توکن می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند عرضه محدود توکن، کاربردهای توکن و انتظارات سرمایه‌گذاران باشد.
عرضه توکن: هر چه عرضه یک توکن کمتر باشد، ارزش آن نیز بیشتر خواهد بود. عرضه توکن را می‌توان با محدود کردن تعداد توکن‌های قابل استخراج یا سوزاندن توکن‌های موجود کنترل کرد.
انتظارات سرمایه‌گذاران: انتظارات سرمایه‌گذاران نیز می‌تواند بر ارزش یک توکن تأثیر بگذارد. اگر سرمایه‌گذاران انتظار داشته باشند که ارزش یک توکن در آینده افزایش یابد، ممکن است حاضر باشند برای آن قیمت بیشتری پرداخت کنند.
در اینجا برخی از عوامل خاص که می‌توانند بر ارزش یک توکن تأثیر بگذارند، آورده شده است:
تیم توسعه: تیم توسعه یک پروژه تأثیر زیادی بر موفقیت آن دارد. اگر تیم توسعه قوی و با تجربه باشد، احتمال موفقیت پروژه بیشتر است و ارزش توکن‌های آن نیز بیشتر خواهد بود.
فناوری مورد استفاده: فناوری مورد استفاده در یک پروژه نیز بر ارزش توکن‌های آن تأثیر می‌گذارد. اگر فناوری جدید و نوآورانه باشد، احتمال موفقیت پروژه بیشتر است و ارزش توکن‌های آن نیز بیشتر خواهد بود.
برنامه‌های آینده پروژه: برنامه‌های آینده یک پروژه نیز بر ارزش توکن‌های آن تأثیر می‌گذارد. اگر پروژه برنامه‌های توسعه‌ای خوبی داشته باشد، احتمال موفقیت آن بیشتر است و ارزش توکن‌های آن نیز بیشتر خواهد بود.
در نهایت، ارزش یک توکن توسط عرضه و تقاضا تعیین می‌شود. هر چه تقاضا برای یک توکن بیشتر باشد و عرضه آن کمتر باشد، ارزش آن نیز بیشتر خواهد بود.
تست هاوی (Howey Test)
تست هاوی (Howey Test) یک آزمون حقوقی است که برای تعیین اینکه آیا یک قرارداد سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود یا خیر، استفاده می‌شود. اگر یک قرارداد سرمایه‌گذاری محسوب شود، مشمول قوانین اوراق بهادار ایالات متحده خواهد بود.
تست هاوی چهار معیار دارد:
سرمایه‌گذاری پولی: سرمایه‌گذار باید پول یا دارایی دیگری را به یک شرکت یا طرح سرمایه‌گذاری بدهد.
انتظار سود: سرمایه‌گذار باید انتظار داشته باشد که از سرمایه‌گذاری خود سود ببرد.
سرمایه‌گذاری مشترک: سرمایه‌گذاری باید در یک شرکت یا طرح سرمایه‌گذاری مشترک باشد.
تلاش‌های دیگران: سرمایه‌گذار باید انتظار داشته باشد که سود او از تلاش‌های دیگران حاصل شود.
اگر یک قرارداد هر چهار معیار تست هاوی را داشته باشد، یک قرارداد سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود.
تست هاوی در سال 1946 در پرونده SEC v. W.J. Howey Co. توسط دادگاه عالی ایالات متحده ایجاد شد. این پرونده در مورد یک شرکت بود که به سرمایه‌گذاران قول می‌داد که اگر در یک طرح سرمایه‌گذاری املاک در فلوریدا سرمایه‌گذاری کنند، از سود حاصل از فروش میوه‌های باغ‌های مرکبات شرکت سود ببرند. دادگاه عالی حکم داد که این طرح سرمایه‌گذاری یک قرارداد سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود و مشمول قوانین اوراق بهادار ایالات متحده است.
تست هاوی برای تعیین اینکه آیا یک ارز دیجیتال یک اوراق بهادار است یا خیر، استفاده شده است. برخی از مقامات نظارتی معتقدند که برخی از ارزهای دیجیتال، مانند توکن‌های امنیتی، اوراق بهادار محسوب می‌شوند. این بدان معناست که این ارزهای دیجیتال باید مطابق با قوانین اوراق بهادار ایالات متحده ثبت شوند و افشاگری‌های لازم را انجام دهند.
با این حال، سایر مقامات نظارتی معتقدند که همه ارزهای دیجیتال اوراق بهادار محسوب نمی‌شوند. آنها استدلال می‌کنند که برخی از ارزهای دیجیتال، مانند بیت کوین، دارای ویژگی‌های یک دارایی هستند و نه یک اوراق بهادار.
در نهایت، اینکه آیا یک ارز دیجیتال یک اوراق بهادار است یا خیر، توسط دادگاه تعیین می‌شود.
DAO و کمیسیون بورس و اوراق بهادار
سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) یک سازمانی است که توسط یک گروه از افراد از طریق یک قرارداد هوشمند اداره می‌شود. DAOها معمولاً برای جمع‌آوری سرمایه، تأمین مالی پروژه‌ها یا ارائه خدمات استفاده می‌شوند.
کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) یک سازمان دولتی است که مسئول نظارت بر بازار اوراق بهادار ایالات متحده است. SEC قوانینی را وضع کرده است که برای محافظت از سرمایه‌گذاران و اطمینان از عملکرد صحیح بازار اوراق بهادار طراحی شده‌اند.
SEC در سال 2017، در دوره رونق عرضه اولیه سکه (ICO)، موضع خود در مورد توکن‌ها را به وضوح مشخص کرد و اعلام کرد که توکن‌های سازمان‌های خودگردان غیرمتمرکز (DAO) اوراق بهادار سرمایه‌گذاری هستند. این بدان معناست که DAOها باید مطابق با قوانین اوراق بهادار ایالات متحده ثبت شوند و افشاگری‌های لازم را انجام دهند.
SEC این تصمیم را بر اساس تست هاوی، یک آزمون حقوقی که برای تعیین اینکه آیا یک قرارداد سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود یا خیر، استفاده می‌شود، گرفت. SEC استدلال کرد که توکن‌های DAO دارای چهار معیار تست هاوی هستند:
سرمایه‌گذاری پولی: سرمایه‌گذاران پول یا دارایی دیگری را به DAO می‌دهند.
انتظار سود: سرمایه‌گذاران انتظار دارند که از سرمایه‌گذاری خود سود ببرند.
سرمایه‌گذاری مشترک: سرمایه‌گذاری در یک سازمان یا طرح سرمایه‌گذاری مشترک است.
تلاش‌های دیگران: سود سرمایه‌گذاران از تلاش‌های دیگران حاصل می‌شود.
SEC همچنین استدلال کرد که DAOها دارای ویژگی‌هایی هستند که آنها را از سایر سازمان‌های غیرانتفاعی متمایز می‌کند. به عنوان مثال، DAOها معمولاً دارای مالکیت خصوصی هستند و توسط یک گروه کوچکی از افراد اداره می‌شوند. این ویژگی‌ها می‌تواند منجر به سوء استفاده از سرمایه‌گذاران شود.
SEC اقدامات اجرایی مختلفی را علیه DAOها انجام داده است. به عنوان مثال، SEC در سال 2020، از شرکت ریپل و دو تن از مدیران آن شکایت کرد و مدعی شد که ریپل با فروش ارز دیجیتال XRP بدون رعایت الزامات مربوط به ثبت اوراق بهادار و افشای اطلاعات در مورد آنها، قوانین اوراق بهادار را نقض کرده است.
DAOها یک فناوری نوظهور هستند که کاربردهای بالقوه زیادی دارند. با این حال، DAOها نیز با ریسک‌هایی همراه هستند. یکی از این ریسک‌ها، خطر نظارتی است. SEC نشان داده است که قصد دارد DAOها را تحت نظارت خود قرار دهد. DAOها باید قبل از راه‌اندازی، از قوانین اوراق بهادار آگاه باشند و اقدامات لازم را برای رعایت این قوانین انجام دهند.
انواع توکن ها
در بستر بلاک‌چین، توکن‌ها می‌توانند به دو دسته‌ی عمده تقسیم شوند:
توکن‌های کاربردپذیر (Utility Tokens): این توکن‌ها در اصل به عنوان یک وسیله برای دسترسی به یک محصول یا خدمت در اکوسیستم‌های مبتنی بر بلاک‌چین عمل می‌کنند. آنها به کاربران اجازه می‌دهند تا خدمات خاصی را که توسط یک پروژه بلاک‌چینی ارائه می‌شود استفاده کنند.
توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens): این توکن‌ها نشان‌دهنده‌ی سرمایه‌گذاری در یک دارایی واقعی، مانند استارت‌آپ‌ها، صندوق‌های سرمایه‌گذاری، یا حتی املاک هستند و به دارندگان خود حقوق قانونی مانند سود یا سهم‌دهی، بهره، یا حق رای دهند.
توکن کاربردپذیر
توکن کاربردپذیر (Utility Token) یک نوع از توکن‌های رمزنگاری شده است که به منظور استفاده درون یک اکوسیستم بلاک‌چین خاص صادر می‌شود و کاربران می‌توانند با استفاده از این توکن‌ها به خدمات یا محصولاتی که توسط این اکوسیستم ارائه می‌شود دسترسی پیدا کنند. به بیان دیگر، توکن‌های کاربردپذیر به دارندگان خود امکان می‌دهند تا از ویژگی‌های خاصی که توسط پلتفرم صادرکننده توکن پیشنهاد می‌شود، استفاده کنند.
برخی از ویژگی‌های توکن‌های کاربردپذیر عبارت‌اند از:
1. دسترسی به پلتفرم:
توکن‌های کاربردپذیر اغلب برای دسترسی به خدمات یا پلتفرم‌های بلاک‌چین خاص استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، کاربران ممکن است برای اجرای قراردادهای هوشمند، ذخیره‌سازی داده‌ها یا به اشتراک‌گذاری منابع در یک پلتفرم بلاک‌چین، نیاز به پرداخت با توکن‌های کاربردپذیر را داشته باشند.
2. حقوق استفاده از ویژگی‌ها:
توکن‌ها ممکن است به دارندگان آنها حقوقی مانند استفاده از نرم‌افزار، استخراج داده‌ها، یا بهره‌برداری از قابلیت‌های خاص پلتفرم بدهند.
3. خرید کالا و خدمات:
در برخی شرایط، توکن‌های کاربردپذیر می‌توانند به عنوان وسیله‌ای برای خرید کالا و خدمات درون یک پلتفرم یا اکوسیستم خاص به کار روند.
توکن‌های کاربردپذیر به طور کلی به عنوان ابزاری برای مبادله نه به‌منظور سرمایه‌گذاری صادر می‌شوند و از این نظر با توکن‌های اوراق بهادار که به منظور نمایندگی از سرمایه‌گذاری و پتانسیل کسب سود هستند، متفاوت‌اند. اما ممکن است در عمل، خطوط بین این دو نوع توکن مبهم باشد، و همین موضوع می‌تواند پیچیدگی‌های حقوقی و نظارتی ایجاد کند.
توکن‌های اوراق بهادار
توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens) نوعی از دارایی‌های دیجیتال هستند که حقوق مالکیت یا سایر ادعاهای قانونی مانند سود سهام، سهم از درآمد، بهره و بخشی از پروژه‌ها یا املاک را نمایندگی می‌کنند. این توکن‌ها با استفاده از بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند صادر می‌شوند و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که می‌توانند وظایف و ویژگی‌های مشابه سهام، قرضه‌ها یا سایر اوراق بهادار را در دنیای مالی سنتی بر عهده بگیرند.
در بستر بلاک‌چین، توکن‌های اوراق بهادار به گونه‌ای عمل می‌کنند که معامله‌گران می‌توانند بدون واسطه‌های سنتی مانند بانک‌ها یا کارگزاران، به طور مستقیم با یکدیگر معامله کنند، که این خود بسیاری از فرایندها را تسریع بخشیده و هزینه‌های مربوط به معامله را کاهش می‌دهد.
توکن‌های اوراق بهادار، پیرو چه قوانینی هستند؟
توکن‌های اوراق بهادار که در بازارهای مالی به کار می‌روند باید قوانین و مقررات مربوط به اوراق بهادار (securities) را رعایت کنند. این قوانین در کشورها و مناطق مختلف متفاوت است اما به طور کلی، توکلیدی از این قوانین عبارتند از:
1. قوانین ثبت و افشا: شرکت‌هایی که توکن‌های اوراق بهادار عرضه می‌کنند باید اطلاعات مربوط به عرضه و فعالیت‌های خود را به صورت دقیق ثبت و افشا کنند. به عنوان مثال، در ایالات متحده، SEC (کمیسیون بورس و اوراق بهادار) الزامات دقیقی در این زمینه دارد.
2. مقررات مبارزه با پولشویی (AML) و شناخت مشتری (KYC): افراد و شرکت‌هایی که در خرید و فروش و انتقال توکن‌های اوراق بهادار دخیل هستند باید پروتکل‌های KYC و AML را اجرا کنند تا از تمیز بودن مالی مشتریان و جلوگیری از تأمین مالی تروریسم یا پولشویی اطمینان حاصل شود.
3. رعایت قوانین مربوط به محصول:اوراق بهادار دیجیتال باید مطابق با قوانین پیچیده‌ای که برای نوع سنتی این محصولات برقرار است، عمل کنند. این شامل قوانینی در مورد خودکاری معاملات، حقوق و مسئولیت‌های سرمایه‌گذاران و صادرکنندگان است.
4. الزامات نظارتی: بسته به نوع توکن و نحوه استفاده از آن، ممکن است لازم باشد که صادرکنندگان توکن‌ها در نهادهای نظارتی خاصی به ثبت برسند و گزارش‌های دوره‌ای ارائه دهند.
همچنین در برخی از کشورها، توکن‌های اوراق بهادار به عنوان روشی نوین شناخته می‌شوند و ممکن است در حوزه‌های خاکستری قانونی قرار بگیرند که هنوز به طور کامل تعریف نشده‌اند. در نتیجه، اینگونه توکن‌ها ممکن است تحت قوانین جدید یا قوانین در حال توسعه قرار بگیرند که به طور خاص برای اوراق بهادار دیجیتال تدوین شده‌اند.
چرا توکن‌های اوراق بهادار اهمیت دارند؟
توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens) به دلیل ویژگی‌های منحصر به فردشان و توانایی‌هایی که برای بازار سرمایه فراهم می‌آورند، اهمیت زیادی دارند. در ادامه به برخی از دلایل اهمیت توکن‌های اوراق بهادار اشاره می‌کنیم:
1. بازارهای به‌روزتر و کارا‌تر: توکن‌سازی اوراق بهادار می‌تواند باعث کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی بازارها شود. معاملات دیجیتال از سرعت بیشتر و شفافیت بالاتری بهره‌مند هستند.
2. دسترسی گسترده‌تر برای سرمایه‌گذاران: توکن‌های اوراق بهادار دسترسی به بازارهای سرمایه را برای مردم سراسر جهان فراهم می‌کند، که این امر می‌تواند به افزایش سرمایه‌گذاری و تامین مالی بنگاه‌ها کمک کند.
3. نقدشوندگی بیشتر: توکن‌ها می‌توانند در هر زمان به‌راحتی معامله شوند، که این امکان را فراهم می‌آورد تا دارایی‌هایی که پیش‌تر کم‌نقدشونده بودند، به راحتی به پول نقد تبدیل شوند.
4. هزینه‌های معاملاتی کمتر: با حذف واسطه‌ها و مراجعه مستقیم به بازار، توکن‌ها می‌توانند هزینه‌های معاملاتی را پایین‌تر آورند.
5. امکان سفارشی‌سازی و خود‌کارسازی: توکن‌ها می‌توانند به گونه‌ای طراحی شوند که شرایط خاصی را به صورت خودکار اعمال کنند، مثل توزیع خودکار سود سهام.
6. شفافیت و امنیت بالا: استفاده از بلاک‌چین می‌تواند به افزایش شفافیت و امنیت در ثبت‌سازی دارایی‌ها و انتقالات مالی کمک کند.
7. کاهش تقلب و خطرات مربوط به پولشویی: دفتر کار مشترک بلاک‌چین (distributed ledger) می‌تواند به کاهش تقلب و سایر انواع ریسک‌های مرتبط با پولشویی کمک کند.
با اینکه توکن‌های اوراق بهادار مزایای زیادی دارند، کماکان تازه‌وارد به حوزه بازارهای مالی به شمار می‌روند و مجموعه‌ای از چالش‌های حقوقی و نظارتی را به همراه دارند که نیازمند بررسی و توسعه بیشتر هستند.
آیا توکن‌های اوراق بهادار مشکلی دارند؟
بله، توکن‌های اوراق بهادار، همانند هر نوآوری دیگری در بازار مالی، دارای چالش‌ها و مسائلی هستند که باید مورد توجه قرار بگیرند. در زیر برخی از این مشکلات آورده شده‌اند:
1. تنظیم‌کننده‌های مالی: هنوز بسیاری از جوانب تنظیم‌کنندگی برای توکن‌های اوراق بهادار در حال توسعه است و قوانین کاملاً شفاف و جامعی برای آنها وجود ندارد. این می‌تواند موجب عدم قطعیت حقوقی برای سرمایه‌گذاران و صادرکنندگان باشد.
2. ادغام با سیستم‌های موجود: تعامل توکن‌های اوراق بهادار با زیرساخت‌های مالی و نظام قانونی موجود نیازمند ایجاد ارتباطات فنی و حقوقی جدید است.
3. مقاومت از سوی نهادهای مالی سنتی: برخی از بانک‌ها و نهادهای مالی ممکن است مردد در پذیرش توکن‌های اوراق بهادار باشند، زیرا این مفهوم ممکن است بازار و شیوه کسب‌وکار سنتی آنها را تحت تأثیر قرار دهد.
4. مسائل فنی و امنیتی: امنیت بلاک‌چین و ذخیره امن توکن‌ها همواره مورد توجه است. هک و دزدی‌های اینترنتی هنوز یک مشکل بزرگ برای توکن‌های دیجیتال به شمار می‌روند.
5. دسترسی و شناخت عمومی: بسیاری از سرمایه‌گذاران هنوز با فناوری بلاک‌چین و نحوه استفاده از توکن‌ها آشنایی ندارند، که این مهم می‌تواند یادگیری و پذیرش آنها را به تأخیر بیندازد.
6. نقدشوندگی: بازار برای توکن‌های اوراق بهادار هنوز کاملاً بالغ نیست و ممکن است مسائل مربوط به نقدشوندگی وجود داشته باشد، به خصوص برای دارایی‌های نیچ یا خاص.
7. درک ریسک‌ها: توکن‌های اوراق بهادار ممکن است دارای همان ریسک‌های اوراق بهادار سنتی باشند، و درک این ریسک‌ها برای سرمایه‌گذاران جدید به فناوری‌های مالی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد.
هدف از توجه به این مسائل اطمینان از این است که هر دو طرف—سرمایه‌گذاران و صادرکنندگان—درک کافی در مورد ریسک‌ها، قوانین مربوطه، و فرایندهای ضروری را داشته باشند. همچنین باید سازوکارهای مناسب برای رعایت قوانین و مقررات موجود به کار بسته شود.
توکن‌ها می‌توانند ویژگی‌های دیگری هم داشته باشند، مثلاً:
توکن‌های کاربردی: توکن‌های کاربردی توکن‌هایی هستند که برای دسترسی به یک محصول یا خدمات خاص استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، توکن‌های دیفای (DeFi) برای دسترسی به پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز استفاده می‌شوند.
توکن‌های حاکمیتی: توکن‌های حاکمیتی توکن‌هایی هستند که به دارندگان آنها حق رأی در مورد نحوه اداره یک پروژه یا شرکت را می‌دهند. به عنوان مثال، توکن‌های یونی سواپ به دارندگان آنها حق رأی در مورد نحوه اداره پروتکل یونی سواپ را می‌دهند.
توکن‌های امنیتی: توکن‌های امنیتی توکن‌هایی هستند که به عنوان یک سهم در یک شرکت یا پروژه عمل می‌کنند. به عنوان مثال، توکن‌های استارتاپ‌ها به دارندگان آنها حق مالکیت در شرکت را می‌دهند.
در ادامه، به بررسی هر یک از این انواع توکن‌ها می‌پردازیم:
توکن‌های کاربردی
توکن‌های کاربردی توکن‌هایی هستند که برای دسترسی به یک محصول یا خدمات خاص استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، توکن‌های دیفای (DeFi) برای دسترسی به پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز استفاده می‌شوند. این پلتفرم‌ها خدمات مالی مختلفی مانند وام، قرض و سرمایه‌گذاری را ارائه می‌دهند و از توکن‌های کاربردی برای ایجاد انگیزه برای کاربران و تامین مالی پروژه‌ها استفاده می‌کنند.
توکن‌های کاربردی می‌توانند برای انواع مختلفی از محصولات و خدمات استفاده شوند. به عنوان مثال، توکن‌ها می‌توانند برای دسترسی به شبکه‌های اجتماعی، بازی‌ها، برنامه‌های کاربردی و حتی کالاها و خدمات فیزیکی استفاده شوند.
توکن‌های حاکمیتی
توکن‌های حاکمیتی توکن‌هایی هستند که به دارندگان آنها حق رأی در مورد نحوه اداره یک پروژه یا شرکت را می‌دهند. به عنوان مثال، توکن‌های یونی سواپ به دارندگان آنها حق رأی در مورد نحوه اداره پروتکل یونی سواپ را می‌دهند. یونی سواپ یک پروتکل صرافی غیرمتمرکز است که از توکن‌های حاکمیتی برای تصمیم‌گیری در مورد مسائلی مانند نحوه تخصیص کارمزدها و نحوه توسعه پروتکل استفاده می‌کند.
توکن‌های حاکمیتی می‌توانند برای ایجاد یک سیستم دموکراتیک در پروژه‌های بلاک چینی استفاده شوند. این توکن‌ها به دارندگان آنها این امکان را می‌دهند که در تصمیم‌گیری‌های مهم پروژه نقش داشته باشند.
توکن‌های امنیتی
توکن‌های امنیتی توکن‌هایی هستند که به عنوان یک سهم در یک شرکت یا پروژه عمل می‌کنند. به عنوان مثال، توکن‌های استارتاپ‌ها به دارندگان آنها حق مالکیت در شرکت را می‌دهند. توکن‌های امنیتی معمولاً تحت قوانین اوراق بهادار قرار می‌گیرند و باید مطابق با این قوانین ثبت شوند و افشاگری‌های لازم را انجام دهند.
توکن‌های امنیتی می‌توانند برای جمع‌آوری سرمایه برای پروژه‌های بلاک چینی استفاده شوند. این توکن‌ها به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهند که در سود پروژه‌ها سهیم شوند.
انواع دیگر توکن‌ها
علاوه بر انواع توکن‌های ذکر شده، انواع دیگری از توکن‌ها نیز وجود دارند که کاربردهای مختلفی دارند. به عنوان مثال، توکن‌های جمع‌آوری کمک‌های مالی (ICO) برای جمع‌آوری سرمایه برای پروژه‌های بلاک چینی استفاده می‌شوند. توکن‌های بازی (NFT) برای استفاده در بازی‌های بلاک چینی استفاده می‌شوند. توکن‌های پاداش (Reward Token) برای پاداش دادن به کاربران برای مشارکت در یک پروژه یا فعالیت استفاده می‌شوند.
